De zon, ik ben een zonnepaneeltje. Verder word ik blij van schrijven, fietsen, bewegen in de natuur, maar ook van knusse ruimtes met kerstlichtjes, sjaals breien, met mijn kat op schoot en een kop thee.
“How to make the beast beautiful – a new story about anxiety” van Sarah Wilson. Dit is een boek dat de manier waarop ik naar de wereld kijk echt heeft veranderd. Het is zo intiem en kwetsbaar, maar zonder in te leveren op wetenschappelijke onderbouwing. Rauw, eerlijk en echt. Je ligt naast Sarah op de vloer tijdens een van haar angstaanvallen en het voelt bijna alsof ik haar hand vasthoud en zij de mijne.
Toen ik bezig was met mijn masterscriptie over de destigmatisatie van psychische aandoeningen zag ik zoveel indrukwekkend kwetsbare mensen. Toen ik gevraagd werd om mijn verhaal te vertellen kon ik eigenlijk geen nee zeggen.
Als enige verkleed naar een feestje gaan. Iedereen zag er normaal uit, maar bij mij stak er een enorm mes uit mijn maag.
Mensen die me bedanken dat ik tijd met ze doorbreng, of dat ik bevriend met ze ben, dat vind ik heel bijzonder. Of wanneer iemand zo geraakt is dat ze moeten huilen door een van mijn gedichten. Laatst zei iemand dat ik ze deed denken aan een elfje, omdat ik zo fladderig ben. Aangezien ik ben opgegroeid met mijn hoofd in boeken over magische werelden was dat ook wel leuk om te horen.
Ik hou heel erg van verkleiningen, overal – je achterzetten. Dan klinkt de wereld een stuk(je) minder bedreigend. Ook hou ik er heel erg van om zelf woorden te verzinnen.
