Martin de Korte (45)
In de roes van een manie kan ik ontzettend veel energie hebben, en in mijn werk als audiovisueel kunstenaar barst ik dan vaak van creatieve ideeën.
Wil je mijn verhaal lezen?
Verhaal Martin
Marathons tegen de manie
Maar ik wilde niets liever dan de finish halen zodat dat mijn ouders en toenmalige vriendin een keer iets hadden op trots op te zijn. Dat ik een keer om iets positiefs hun aandacht kreeg.
Lopen geeft me focus. Ik word opgeslokt door de fysieke en mentale pijn. Er blijft geen ruimte over voor dwalingen in mijn hoofd, terwijl ik mijn grenzen steeds verder verleg. Inmiddels loop ik ultraruns van soms wel 80 kilometer.
Geen clubs meer maar dichte gordijnen
Ik zat middenin het Rotterdamse clubleven en als clubeigenaar als artistiek leider, was internationaal succesvol als VJ en gelukkig getrouwd. Van de een op de andere dag raakte ik in een psychose. De psychose veroorzaakte kortsluiting in mijn brein, ik kon me niet meer concentreren. Als gevolg daarvan brokkelde mijn huwelijk langzaam af, ik kon me niet meer concentreren op mijn werkzaamheden in de clubs en het uitputtende nachtleven. Niet veel later lag ik in scheiding, had ik mijn bedrijven neergelegd en werd ik afgekeurd. Ik raakte in financiële problemen en kwam in de molen van de psychiatrische hulpverlening terecht.
Om grip te houden op de werkelijkheid nam ik mezelf op met een voice-recorder en af en toe liet ik een camera aanstaan wanneer ik mezelf opsloot in mijn huis. Een lange periode aan intakes bij klinieken volgde en mijn zoektocht naar passende hulp schoot niet op. De depressies leken steeds langer en zwaarder te worden, ik vluchtte in medicijnen en in alcohol om de onrust in mijn hoofd de kop in te drukken. Een allesomvattende leegte nam mijn leven over.
De rust van uitputting
Ik wist dat ik mijn leven radicaal moest omgooien. Het nachtleven en drankgebruik verruilde ik voor een strak trainingsschema en atletenvoedsel. Sindsdien train ik elke dag, ook op mijn slechte dagen. Op zo’n dag mis ik mijn focus en begin ik te twijfelen: waarom doe ik dit? Waarom ga ik vanavond niet uit en drink ik een fles wijn leeg? Wat kan het kwaad? Maar juist deze triggers kunnen me manisch maken. Dus om te vermijden dat ik morgen opeens in een vliegtuig naar Ibiza zit en duizend projecten aanneem waar ik geen tijd voor heb, probeer ik de drank te laten staan.
Hoe frustrerend het soms ook is, want in de roes van een manie kan ik ontzettend veel energie hebben, en in mijn werk als audiovisueel kunstenaar barst ik dan vaak van creatieve ideeën. Het frustrerende is dat ik weet dat die flow tijdelijk is en dat mijn manie meestal omslaat in een depressie.
De onrust die in mij zit is niet verdwenen. Maar ik accepteer dat die er is, ik verzet mij er niet meer tegen en vul mijn dag vervolgens zo goed mogelijk. Mindfulness helpt me daarbij, net als hardlopen. Bij hardlopen put ik mezelf bewust uit terwijl mindfulness gaat om totale ontspanning. Beiden helpen me echter om mijn hoofd leeg te maken.
Dat is de formule. Tegenwoordig kan ik genieten van mijn dagen. Het voelt goed om doelen te hebben waarvoor ik kan trainen. Langzamerhand leerde ik dat iedere goede training een goede voorbereiding nodig heeft en dat er ruimte moet zijn voor herstel. Ik start de dag en eindig de dag met meditatie. Dat is mijn dagelijkse rustpunt naast een goede slaap.
‘record’
Op het moment werk ik aan de autobiografische, experimentele film Twee Stemmen over de herstelperiode na psychotische klachten. Dit zet het verleden in perspectief. Ik schrik van de beelden die ik van mezelf maakte na een crash met mijn fiets. Herken mezelf bijna niet. Mijn hoofd bloedt, mijn ogen staan anders, totaal verloren in de manie. Ik kan me niet eens herinneren dat het pijn deed, alleen de beklemming in mijn hoofd.
Mijn voice-recorder gebruik ik nog steeds. Meestal neem ik ’s avonds op tijdens een avondwandeling. Het werkt als een soort kleine evaluatie van mijn dag en om mijn gedachten te spuien. Maar nu klinkt dat anders dan jaren geleden: Nu zeg ik tegen mezelf: “Finish! Yes. Weer een plak in de pocket.”
