Vorige
Volgende
Deze fotoserie is gemaakt in 2016. Zes jaar later kijkt ze terug op deze periode.
Hoe is Rianne veranderd? Hoe ging het toen met haar en nu?
Aan deze foto kan ik goed zien dat ik geleden heb.
Dat is eigenlijk het eerste dat in mij opkomt als ik daarnaar kijk.
Dat is eigenlijk het eerste dat in mij opkomt als ik daarnaar kijk.
Verhaal Rianne
Wat mijn depressie mij influistert..
Je bent een belasting voor iedereen om je heen.
Alles wat je ooit hebt gedaan, of zult doen, is een mislukking.
Dit gaat nooit meer over.
De wereld is beter af zonder jou.
Het is je eigen schuld.
Je hebt geen enkele reden om je zo te voelen.
Vertel het aan niemand, ze zullen je niet begrijpen en afwijzen. Je bent alleen maar een belasting.
Moe? Je bent lui. Dat komt omdat je een zwakkeling bent.
Wat je ook doet, niks zal helpen.
Dit gevoel zal altijd blijven terugkomen, het is beter plaats te maken voor mensen die wel van het leven kunnen genieten.
Niks doet er toe.
Ik voel niks. Ik wil niks. Alles is volledig zinloos.
Alleen losers nemen medicijnen.
Wat doe ik hier???
Wat ik terug zei:
Dit is tijdelijk (als een mantra, de hele dag door).
Dit is niet wie ik ben, het is iets dat me overkomt.
Ik ben niet de enige. Anderen hebben dit ook meegemaakt en zij hebben dit ook overleefd.
FUCK YOU!
Wat (soms) helpt:
Medicijnen.
Beperkingen en grenzen kennen, accepteren (moeilijk) en er rekening mee houden (nóg moeilijker).
Niet hoeven uit te leggen wat de reden is. Dat weet ik vaak ook niet.
Vrienden en familie.
Een huisdier, om een lijntje naar de werkelijkheid te houden als ik alleen ben.
Cliché maar waar: praten. Geen geheim bij me dragen want dat is een dubbele belasting en depressie gedijt het best bij geheimhouding.
Genoeg slaap (maar ook weer niet te veel).
Het uitzitten, liggen, huilen.
Mezelf niet straffen als ik mijn gedachten niet de baas ben.
Met mensen praten die ook ervaring hebben met depressie en er dan KEIhard om lachen.
Mooie verhalen.
Schoonheid.
De boeken: ‘Demonen van de middag’ van Andrew Solomon, ‘Redenen om te leven’ van Matt Haig,
Met geluid (‘This American Life’) in slaap vallen.
Een nuchter en helder leven (geen alcohol).
Zon, mooie boeken, documentaires, met blote voeten door het gras rennen, podcasts luisteren, dansen, goede gesprekken, reisjes, lekker eten, buiten zijn, kamperen, uitslapen, de slappe lach hebben.
Over depressie: Redenen om te leven van Matt Haig. Andere boeken: Vele hemels boven de zevende van Griet op de Beek, Een klein leven van Hanya Yanagihara. Is dit een mens, van Primo Levi, Hallo Muur van Erik Jan Harmens, Een man van goede hoop van Jonny Steinberg, HhhH (Himmlers hersens heten Heydrich) van Laurent Binet. Bijna alles van Arthur Japin. Poes van Remco Campert… Pffff en nog zo veel meer, ik kan niet kiezen.
Omdat ik het belangrijk vind dat we onze kennis delen. Verhalen van anderen kunnen mij inspireren, troosten, moed en kracht geven. Ze zorgen er ook voor dat ik me minder alleen voel. Hopelijk kan ook mijn verhaal een kleine bijdrage zijn in het grotere geheel van allesgoed.org. En niet te vergeten: door de aanmoediging van en het in vertrouwen van Allard de Witte.
Stoer doen op gangsta rap uit de jaren negentig.
En gewone chips met cocktailsaus.
Ooit een keer een heel vliegveld overgewandeld in mijn onderbroek (omdat mijn rugzak mijn rok omhoog had getrokken)
