Kom je onder mijn dekentje?
Jolijn is ziek. Ze slikt antidepressiva voor haar depressie maar ook voor haar chronische ziekte fibromyalgie. Ze dealt dagelijks met verschillende negatieve gedachtes. Een grote boosdoener daarvan is het gevoel van een last zijn voor haar omgeving. Ook vindt ze het moeilijk om te delen, maar dit gaat de laatste tijd steeds beter. Sinds kort heeft ze een relatie met Sander. Hij heeft jaren lang gekampt met een eetstoornis. Hij weet hoe het voelt om te worstelen met jezelf en diep in je eigen gedachtes te verdrinken. Samen speelden zij vorige week het Alles Goed kaartspel, gewoon even uitproberen was het idee. De blog hieronder schreef Jolijn een week na het spelen van het spel.
Mijn depressie voelt als een zwaar deken over m’n hele hoofd en lichaam, waar geen lucht of licht doorheen kan. Als er iemand bij mij onder die deken komt zitten, voel ik opeens allemaal frisse lucht, proef ik zuurstof en zie ik weer even wat licht. Al is het maar tijdelijk, of een paar gram die zelfs permanent van het gewicht van de deken afglijden.
Maar hoe vraag je aan iemand waarvoor je het allerbeste wilt, om onder jouw verschrikkelijke deken te komen zitten? Of zij alsjeblieft ook even vrijwillig zonder zuurstof en lucht kunnen komen functioneren? Nou, daar zijn dus makkelijke (en zelfs leuke) opties voor. En het zal je verbazen hoe graag zij onder jouw deken willen komen zitten zodat ze eindelijk écht dichtbij kunnen komen.
Ik ben depressief en vind de vraag ‘hoe gaat het?’ of ‘Alles goed?’ heel erg lastig. Het antwoord is namelijk dat ik vaak geen idee heb hoe het gaat, dat het niet goed gaat, of dat ik bang ben dat het snel weer niet goed zal gaan. Maar wat het het moeilijkst maakt (voor mij) is dat ik bang ben dat het eerlijke antwoord te zwaar is om te dragen voor mijn lieve vrienden en familie, hoe sterk zij ook zijn. Maar hoe meer therapie ik heb en hoe meer mij duidelijk wordt over mijn mentale gezondheid, hoe meer ik open sta voor het delen van mijn échte status. Zodra ik de deur een kiertje open zette voor mijn familie en vrienden, zag ik hoe diep en diep graag zij naar deze opening verlangden. Het is dus juist iets wat je je omgeving kunt geven, in plaats van een ondenkbare belasting.
Het kaartspel Alles Goed was voor mij een heel laagdrempelige manier om mijn vriend onder mijn deken uit te nodigen. Het spelen van het spel voelde als een super normale avond, maar constant met heel diepgaande gesprekken. Ook mijn vriend is zelf depressief geweest, dus we konden elke vraag ook terugstellen aan de ander. Als ik erop terugkijk hebben we veel extra context over elkaars situaties gekregen. Er werden geen onderwerpen, zoals suïcidale gedachtes, ontweken maar door de vragen niveau’s was er wel een fijne afwisseling met wat luchtigere vragen.
Als je aan het verdrinken bent, denk je niet aan het bouwen van een onzinkbaar schip. Als je al verder kunt denken dan ‘ademen, ademen, ademen’, denk je pas aan hulp. Je kunt dit niet lang alleen volhouden. Mensen kunnen vaak niks voor je oplossen, en ik persoonlijk zocht dat ook niet, maar gewoon naast je staan kunnen ze wel. Je hoeft dit niet alleen te doen én je geeft je geliefden de kans om er voor je te zijn en je beter te begrijpen. Ik zeg: win win.
Geschreven door: Jolijn M.